Cofnięcie wniosku o ściganie

Zdarzają się sytuację w których mimo, że jesteśmy ofiarami przestępstwa, to jednak nie oczekujemy od szeroko rozumianego Państwa, żeby sprawcę ukarano. Taka postawa pokrzywdzonego jest podyktowana różnymi względami. Może to być uzasadnione wagą popełnionego przestępstwa, czy też okolicznościami towarzyszącymi całej sytuacji. Niemniej ważne jest że sama chęć wycofania wniosku o ściganie nie jest wystarczająca do wywołania zamierzonego skutku prawnego, czyli zakończenia postępowania karnego.

Przestępstwa ścigane na wniosek

Sama możliwość wycofania wniosku o ściganie jest uzależniona od rodzaju przestępstwa jakiego staliśmy się ofiarą. Nie będzie to możliwe w przestępstwach, których zwalczenie jest doniosłe dla całego społeczeństwa, czyli Państwa. Skąd zatem uzyskamy informację, czy dane przestępstwo jest ścigane na wniosek, a które jest ścigane z urzędu przez Państwo? Wynika to z treści samego przepisu, który określa dany rodzaj przestępstwa. Jeśli dany artykuł składa się z kilku paragrafów to zazwyczaj w jednym z ostatnich jest dodany  zwrot, że to przestępstwo jest ścigane na wniosek pokrzywdzonego. Jeśli nie posiadamy dostępu do papierowej wersji przepisów, to właściwy akt prawny, np. Kodeks karny, możemy odnaleźć za pomocą wyszukiwarki internetowej. Do wyszukiwanego hasła: Kodeks karny, warto wówczas dodać hasłowy opis przestępstwa, które zostało popełnione, np. Kodeks karny groźba ściganie artykuł. Ta wiedza przyda Cię wtedy, kiedy będziesz rozważać możliwość cofnięcia wniosku o ściganie.

W praktyce będzie to zazwyczaj wyglądało tak, że w momencie odebrania od Ciebie przez Policję pisemnego zawiadomienia lub zeznań o popełnionym przestępstwie, to po uprzednim pouczeniu zostaniesz zapytany/-ana, czy Twoją wolą jest aby sprawca został ścigany przez Państwo.

Przykładem przestępstw ściganych na wniosek są takie artykuły z Kodeksu karnego, jak: art. 160 § 3 w zw. z § 5 KK; art. 161 § 1 w zw. § 4 KK; art. 177 § 1 w zw. z § 3 KK; art. 190 § 1 w zw. z § 2 KK; art. 190a § 1 i 2 w zw. z § 4 KK; art. 191 § 1 i § 1a w zw. z § 3 KK; art. 191a KK; art. 192 KK; art. 193 KK.

Zgoda na cofnięcie wniosku o ściganie

Jeśli wewnętrznie podjąłeś/-jęłaś decyzje o cofnięciu wniosku o ściganie to następnie należy uzewnętrznić swoją wole w tym zakresie. Najprościej tak samo jak złożyło się przedmiotowy wniosek. Umówić spotkanie/wizytę w organie, w którym wniosek został przyjęty, np. Policja, czy Prokuratura. Następnie do protokołu oświadczyć, np.  że wniosek zostaje przez nas cofnięty. Jeśli sprawa trafiła już do Sądu to takie oświadczenie można złożyć, aż do zakończenia sprawy przed Sądem, tj. w momencie wypowiadania się na Sali sądowej, mamy wówczas możliwość na dokonanie takiej czynności.

Niestety ale samo oświadczenie nie jest wystarczające. Jeśli wniosek cofamy przed tym, kiedy sprawa zostanie skierowana do Sądu, na wycofanie wniosku o ściganie zgodę musi wyrazić prokurator. Natomiast jeśli sprawa trafiła już do kolejnego etapu, to taką zgodę wyraża Sąd.

Skutek cofnięcia wniosku o ściganie

Jeśli zgoda została wyrażona to postępowanie winno zostać zakończone. Rozstrzygnięcie to przybiera formę umorzenia i finalnie nie następuje skazanie sprawcy przestępstwa. Warto pamiętać, że zgodnie z treścią art. 12 § 3 zd. 3 Kodeksu postępowania karnego, ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne.

Podstawa

1. Kodeks karny

2. Kodeks postępowania karnego